In onze familie zien we ons graag als nazaten van Hermannus Witsius (1636-1708), een protestantse theoloog, predikant en hoogleraar. In de stamboom die ons met Herman Wits moet verbinden, ontbreken wel wat schakels, maar ja - kniesoor.
Witsius wordt vaak omschreven als iemand die geen partij wilde kiezen in de hoogoplopende theologische twisten tussen coccejanen en voetianen. ‘Hij was verdraagzaam en irenisch’, aldus een biograaf. Ik hoop dat dat ook deel uitmaakt van míjn dna. Daarom voel ik mij thuis bij christenen als ‘mensen van het radicale midden’.
Dat geldt al helemaal voor de ingewikkelde relatie tussen Israël en de Palestijnen. Ja, er bestaat een bijzondere band tussen het christendom en de Joden, alleen al omdat de hervormingsbeweging van Jezus als een interne Joodse zaak begon.
