Als F1-coureur denk je beter tweemaal na voor je teamgenoot van Verstappen wordt

Het is gespreksonderwerp nummer één in Suzuka: de genadeloosheid waarmee Red Bull Liam Lawson al na twee races op straat zette. “Komt best wel aan”, zei de Nieuw-Zeelander tijdens de persconferentie. “Een zeer harde beslissing”, vond Lewis Hamilton. “Het weerspiegelt zijn talent niet, want hij is een topcoureur”, sprak Oscar Piastri. Et cetera.

Lawson werd inderdaad niet de minste vorm van clementie gegund. Net zoals de Fransman Pierre Gasly in 2019 al na twaalf races werd gedumpt. Of Sergio Pérez vorig jaar na een handvol GP’s te horen kreeg dat het beter moest. Dat de Mexicaan er uiteindelijk pas aan het einde van het seizoen werd uitgezet, was trouwens geen sportieve beslissing maar een financiële: zijn advocaten hadden een gruwelijk dure eis klaar.

Vlucht van Ricciardo

De rode draad door het verhaal: teamgenoot zijn van Max Verstappen is niet goed voor je carrièreplanning. De Australiër Daniel Ricciardo hield in het begin gelijke tred. Vanaf het tweede jaar raakte hij iets achterop, maar zelfs dan was het verschil niet problematisch. Eind 2019 verraste Ricciardo echter met zijn transfer naar Renault. Of liever, zijn vlucht naar Renault. Weg van Verstappen. Ricciardo gaf later toe dat hij de druk van racen naast Verstappen niet meer aankon en meer mentale rust wilde.

Een heel ander verhaal werd het voor Gasly, die in zijn plaats kwam. Later, in zijn eerste volledige seizoen naast Verstappen, kwijnde ook Alex Albon weg. En hoe het Pérez verging in zijn laatste seizoen bij Red Bull ligt nog vers in het geheugen. Met dezelfde auto als Verstappen kon hij geen vlieg meer doodrijden.

Hoe dat komt? Een combinatie van techniek en mentale veerkracht. Om te beginnen zijn de ingenieurs van Red Bull door de jaren heen een auto gaan bouwen die helemaal is afgestemd op wat Verstappen wil. Daarnaast speelt F1 zich af in het hoofd.

Albon legde het vorig jaar eens uit, in die periode toen Pérez er helemaal niets meer van bakte. “Verstappen is een fenomenale coureur. Maar hij heeft ook een specifieke rijstijl. Het is als F1 spelen op de spelconsole, met knopjes in plaats van een stuur. Wie dat al eens probeerde weet dat je die knopjes moet bedienen met de kracht van een mug die erop landt. Een millimetertje te ver en je zit in de vangrail.”

Je dus aanpassen aan zo’n rijstijl? Sneller gezegd dan gedaan. Albon: “In het begin denk je nog: het lukt wel. Je spant je in en je zit niet zo ver van Verstappens tijden. Maar vijf koersen later stel je vast dat je niet nadert maar verder achteropraakt. Voor je het weet kruipt dat in je hoofd, begin je te forceren, over de limiet van de auto, maak je fouten, word je onzeker en is het om zeep.”

Instorting Pérez

Eind 2020 moest Albon schuiven. In zijn plaats kwam Pérez. Opvallend: toen de Red Bull in 2021, 2022 en 2023 een absolute topmachine was, bracht de Mexicaan het er nog behoorlijk van af. Pas vorig jaar, toen de RB20 wel sterk aan het seizoen begon maar dan kuren kreeg, stortte Pérez helemaal in.

Sportieve baas Helmut Marko van Red Bull: “Na de zomerstop vorig jaar, toen de auto heel nukkig werd, wonnen we nog vijf races. Of liever: won Verstappen er nog vijf. Hij kan als geen ander om de problemen heen rijden. Zijn prestaties maskeerden de issues die de RB20 had. Dat is niet iedereen gegeven.”

Zeker Pérez niet. Lawson evenmin – de RB21 van dit jaar is verre van genezen. En Yuki Tsunoda? Maandag weten we meer.