/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2F2025%2F03%2F7EuFGezv3NfHp71743072376.jpg "John Gotti")
Op de foto: mugshot van maffiabaas John Gotti.
Het was 18 maart 1980 en het zoontje van de maffioso speelde voor de laatste keer in zijn leven buiten. De 12-jarige Frankie Gotti had donker haar met een scheiding naar rechts. Zijn broers en zussen heetten Angel, Vicki, John en Peter. Ze woonden in een huis op 85th Street in Howard Beach, een middenklassebuurt in Queens, New York. Hun moeder Victoria was getrouwd met John Gotti, captain in de Gambino-misdaadfamilie. Binnen een paar jaar zou John Gotti een legendarische maffiabaas zijn met bijnamen als The Dapper Don en The Teflon Don.
Frankie lachte die dag veel omdat hij iets te vieren had. Hij droomde ervan in het footballteam van zijn school te komen, maar was niet goed genoeg. De coach vertelde hem dat en Frankie bracht zijn gangstervader huilend op de hoogte van dit onrecht. Gotti reed naar de school in zijn Lincoln met chauffeur en voerde een eenzijdig gesprek met de coach.
De dag erna werd Frankie gefeliciteerd met zijn selectie voor het footballteam en dat kon niemand de coach kwalijk nemen. John Gotti stal auto’s en trucks, sloeg vijanden in elkaar met honkbalknuppels en was betrokken bij een huurmoord. Agenten arresteerden hem, hij zat drie jaar in de gevangenis en kwam in 1977 vrij. Hij ging door met afpersen en het verlenen van woekerrentes en klom op. In kranten werd hij de ‘rising star’ van de Gambino’s genoemd.
Motorfietsje
Frankie Gotti huilde opnieuw toen zijn vader hem op 18 maart 1980 over het gesprek met zijn footballcoach vertelde, maar dit keer van geluk. Hij ging naar buiten om te pochen bij zijn buurtgenootjes. Zijn beste vriend Kevin was de geadopteerde zoon van een hitman in de Gambino-misdaadfamilie. Kevin leende zijn dirtbike aan Frankie uit, een motorfietsje van 50 centimeter hoog. Kevin probeerde eerst uit te leggen hoe dat verraderlijk snelle voertuigje werkte, maar Frankie was zo euforisch dat hij wegreed zonder naar de instructies te luisteren.
Na tien minuten passeerde hij een huis dat werd gerenoveerd. Frankie stuurde de mini-bike net langs een bouwcontainer en racete rechtdoor. Achterbuurman John Favara naderde Frankie juist op dat moment in zijn bruine Oldsmobile.
Favara was 51 jaar en woonde met zijn vrouw Janet en hun twee geadopteerde zoontjes in Howard Beach. Zoon Scott logeerde soms bij de 16-jarige John Gotti junior, ze werden vrienden. Favara had een fatsoenlijke baan als manager bij de Castro Convertibles-fabriek in Long Island, New York.
Op die achttiende maart 1980 was hij in de namiddag klaar met werken en reed hij van Long Island terug naar Howard Beach, een afstand van zo’n 15 kilometer. Bij Cross Bay Blvd. sloeg hij af naar 157th Street. De ondergaande zon scheen in zijn ogen, Favara werd erdoor verblind. Er kwam een jongen op een dirtbike op hem af. Het was onmogelijk voor Favara om zijn Oldsmobile op tijd te stoppen. Frankie werd zo’n zestig meter meegesleurd.
'Agenten waren bang voor Gotti, maar kwamen na grondig onderzoek steeds weer tot de conclusie dat het een noodlottig ongeluk was'
Buurtbewoners stopten de auto door op de motorkap te slaan. Favara stapte uit. Een ooggetuige beschreef hem als ‘dazed and confused’ (verdwaasd en verward). De Gotti’s werden gebeld, Johns dochter Vicki nam op. Een buurvrouw zei: ‘Dit is Marie Lucisano. Je broer heeft een ongeluk gehad. Maar maak je maar geen zorgen. Hij is oké. Ik denk dat hij alleen zijn been heeft gebroken.’ Vicki knoopte haar veters haastig vast. Haar moeder vroeg wat er was. ‘Frankie is geraakt door een auto. Marie Lucisano belde. Het gebeurde voor haar huis.’
Leugens
Victoria rende naar het huis van de Lucisano’s op 87th Street, een blok of zes verder. De ambulance was er al en er leek veel meer aan de hand dan alleen een gebroken been. Vicki zou later in haar boek beweren dat haar broertje was geraakt door een ‘dronken chauffeur’ genaamd John Favara, een leugen, want hij had niets gedronken. Hij reed ook veel te snel, beweerde ze en Favara riep: ‘What the fuck was he doin’ in the street!?’ Ook dit waren leugens, alsof Vicki wilde rechtvaardigen wat er later allemaal gebeurde. Een buurtbewoner schreeuwde volgens Vicki nog: ‘Don’t you even realize you have a kid under the wheels of your fuckin’ car?’
Een andere man ‘greep zijn sleutels, zette de motor uit en wees naar het bijna-levenloze lichaam van mijn broertje onder de voorwielen’. Vicki in haar boek: ‘Zijn bloed leek een spoor over het gehele blok te hebben achtergelaten. Volgens een buurman was de chauffeur kwaad en agressief in plaats van rouwig, ‘a real asshole’. Vicki voegde eraan toe: ‘Tot hij zich realiseerde dat de jongen die was verpletterd door zijn wielen John Gotti’s zoontje was.’
Victoria rende naar Frankie toe, ze knielde, wiegde zijn hoofd terwijl ze schreeuwde: ‘Frankie! Frankie! Het is mama. Kun je me horen? Frankie, Frankie! Mommy’s here.’ Wat ze het meest zou onthouden: ‘De blik van extreme angst in zijn ogen.’
Frankie werd naar de intensive care gebracht. Gotti senior was gebeld toen hij midden in een bespreking was in de Bergin Hunt and Fish Club in Ozone Park, Queens. Maffiosi kwamen daar bij elkaar om moorden en misdaden te bespreken. Verplegers wachtten hem op bij het ziekenhuis. Het leek ze verstandig om Frankies vader eerder op de hoogte van zijn zoontjes dood te brengen dan Victoria. Gotti senior zag zijn vrouw huilend zitten in de wachtkamer en was naar eigen zeggen ‘voor de eerste keer in mijn hele leven bang’.
Victoria reageerde net zo hevig als Gotti en de kinderen al hadden gevreesd. Volgens Vicki kwamen er ‘bloedstollende schreeuwen’ uit haar keel. Gotti zelf voelde nog ‘geen emotie’, functioneerde ‘op de automatische piloot’. Helemaal toen hij Frankie moest identificeren in het mortuarium. Gotti junior liet zich op de grond vallen toen hij Frankie zo zag. Zijn vader hielp hem overeind, zei: ‘Je moet sterk zijn voor je moeder. It’s done. Your brother is gone.’
Gotti’s broer Pete reed Victoria naar huis. Ze ging naar boven, moest Frankies kamer passeren en viel op de grond. Ze huilde en bleef maar schreeuwen. De dokter gaf haar medicijnen, maar die hielpen niet. De Gotti’s hoorden ineens een klap. Frankies moeder had een spiegel stukgeslagen in de badkamer en ze probeerde haar polsen door te snijden met het glas. Gotti kon haar grijpen en bracht haar naar de dokter, die haar extra sterke kalmeringsmiddelen en antidepressiva gaf. Ze keerde terug naar huis, maar probeerde nogmaals suïcide te plegen door in haar slaapkamer pillen te slikken. John rende naar haar toe en droeg haar in zijn armen naar het huis van de dokter, die om de hoek woonde. Victoria’s maag werd leeggepompt en ze overleefde weer.
Murderer
Op 11 maart 1980 meldde een vrouw telefonisch aan de politie dat Favara ‘geëlimineerd’ zou worden. De dag erna werd er ‘MURDERER’ op Favara’s Oldsmobile gespoten. De Favara’s vonden ook een foto van Frankie Gotti en een kaart van zijn wake in hun brievenbus. Favara kreeg meer anonieme doodsbedreigingen omdat de Gotti’s de leugen bleven verspreidden dat hij dronken achter het stuur had gezeten.
Objectievere mensen brachten een totaal andere versie. In de New York Daily News werd het een ‘tragisch fataal ongeluk’ genoemd en de journalist schreef: ‘Volgens alle betrouwbare bronnen was de chauffeur geschokt dat hij een rol had gespeeld in de dood van een kind.’ Agenten onderschreven die versie. Ze waren bang voor Gotti, maar kwamen na grondig onderzoek steeds weer tot de conclusie dat het een noodlottig ongeluk was en Favara werd niet strafrechtelijk vervolgd. Victoria was ook hier woest over.
'Zeg dat nooit meer! Er is geen God, mijn zoon heeft nog niet eens haar op zijn lul en hij ligt daar nu, dood'
De begrafenis en de wake werden gehouden in de Stephens Funeral Home in Queens en duurde drie dagen. Volgens Gotti junior vormden de aanwezigen ‘a Mafia Who’s Who’. Zijn vader stond zelfs op de treurigste momenten ‘rechtop als een generaal, stoïcijns’. Hij zorgde ervoor dat Frankies haar goed zat toen hij in de kist werd gelegd en maakte zijn ergernis op luide toon duidelijk als de koffie te lauw was of de muziek niet passend. Capo Angelo Ruggiero zei: ‘Wie kan begrijpen waarom God dit soort dingen doet?’ Gotti greep hem bij de keel en waarschuwde: ‘Zeg dat nooit meer! Er is geen God, mijn zoon heeft nog niet eens haar op zijn lul en hij ligt daar nu, dood.’
De dag na de begrafenis lag Gotti jr. te slapen toen hij vanuit een andere kamer van hun huis in Howard een hartverscheurend gehuil hoorde. Het was vroeg in de ochtend en Gotti jr. stapte uit zijn bed om te kijken wat het was. Zijn vader zat in een fauteuil met een fles whisky naast hem op tafel. Zijn glas was tot de rand gevuld en hij had er duidelijk al een paar op. Hij huilde onophoudelijk. Nooit eerder had Gotti jr. zijn vader zo gezien.
Een paar dagen na de begrafenis hoorden de Gotti’s luide muziek en hard gelach uit de tuin van de Favara’s. Vicki beschreef dit in 2009 in haar boek This Family of Mine. Haar moeder liep vanuit haar slaapkamer naar de keuken. Vicki haalde daar de afwasmachine met zoveel mogelijk kabaal leeg ‘om het lawaai van de Favara’s te overstemmen’.
Dat lukte niet, de muziek en het gelach leken alleen maar luider te worden. Vicki zag dat haar moeder de tuin in wilde gaan, ze probeerde haar tegen te houden met de woorden: ‘Mam, je hebt je rust nodig. Ga terug naar bed.’ Victoria luisterde niet en keek ‘alsof ze de duivel zelf zag’.
Vicki rende naar boven om haar vader te halen, haar moeder liep toen al buiten in haar nachtjapon naar de vijand. Uit Vicki’s boek: ‘Favara zag haar, maar in plaats van op te staan en naar binnen te gaan, wat het slimste zou zijn geweest, wierp hij haar een zelfvoldane glimlach toe en hij grijnsde. Mijn vader wurmde zich door de bomen heen en greep mijn moeder. Gelukkig zag papa de zelfvoldane glimlach en grijns niet. Mijn vader zei geen woord; hij leidde mama alleen maar terug naar binnen. Toen mama er zeker van was dat mijn vader naast haar diep sliep, kroop ze uit bed. Ze pakte een honkbalknuppel en keerde terug naar Favara’s huis.’
Vicki ging achter haar moeder aan. Op de oprit stond het ‘moordwapen’, zoals Favara’s Oldsmobile in Vicki’s boek wordt omschreven. Het had een gedeukt spatbord en een zwaar beschadigde zijkant. Victoria zag het ‘gedroogde, aangekoekte bloed’ van haar zoon op de auto en ‘went crazy’. Ze pakte de honkbalknuppel en begon te hameren op de Oldsmobile. Favara hoorde het en rende er naartoe. Volgens Vicki zei hij: ‘Haal deze krankzinnige weg. She’s fuckin’ crazy!’ Daarna ‘brulde’ hij tegen Vicki: ‘What the hell was her son doin’ in the fuckin’ street?’ Victoria probeerde de honkbalknuppel nu op Favara te richten, maar ze mepte drie keer rakelings mis. Vicki pakte de knuppel af en dwong haar moeder terug naar huis te gaan.
Verdwijning
John Gotti en Victoria vlogen op 25 juli naar Florida voor een paar weken vakantie. Ze waren net drie dagen weg toen John Favara op mysterieuze wijze verdween. Dat was extra vreemd omdat Janet en hij net hun huis in Howard Beach hadden verkocht omdat ze uit angst besloten te verhuizen. Het geld stond al op hun rekening, de overdracht van de woning was gepland voor 31 juli 1980.
Twee FBI-agenten belden na hun terugkeer bij de Gotti’s aan. Victoria stond in de keuken en deed open. Er werden vragen aan haar gesteld als ‘Hoe was de trip?’ Volgens dochter Vicki leken de mannen nerveus, zelfs ‘anxious’. Een van de agenten zei dat hij een 10-jarig zoontje had, hij kon zich voorstellen hoe de Gotti’s zich moesten voelen.
Victoria haalde haar echtgenoot, die hun natuurlijke vijanden met stevige hand naar buiten leidde. Wist John dat Favara werd vermist? Gotti: ‘Really?’ Na een gesprek van ongeveer een minuut zei hij: ‘I wish I could help you gentlemen, but I’m sorry. I know nothin’ about this.’ Victoria’s reactie: ‘Ik weet niet wat er met hem is gebeurd, maar ik zou het niet erg vinden als dit wel zo is. Hij stuurde me nooit een kaart. Hij verontschuldigde zich nooit.’ Ook dit laatste is een leugen. John belde aan bij de Gotti’s om excuses aan te bieden, maar Victoria accepteerde die niet.
Janet Favara verhuisde vlak na de vermissing met haar zoontjes uit Howard Beach en ze sprak nooit over 18 maart 1980 en alles wat daarna gebeurde. Haar man werd in 1983 officieel doodverklaard. Er hadden zich toen al meerdere getuigen gemeld die onder strikte anonimiteit verklaarden wat ze hadden gezien of dachten te hebben gezien. Drie of vier mannen met een ‘zuidelijk uiterlijk’ ontvoerden hem. Dat gebeurde vlakbij John Favara’s werk in Long Island. Favara liep richting een restaurant twee blokken verderop naar zijn Oldsmobile. Op de parkeerplaats werd Favara geslagen, beschoten en in een bestelbusje geduwd. Volgens rechercheurs eiste Victoria Gotti ‘een oog voor een oog’, maar dat konden ze zonder lijk niet bewijzen.
Meervoudige moordenaar, associate van de Gambino’s en vriend van Gotti junior John Alite logeerde rond 1980 geregeld bij de Gotti’s, dan sliep hij op de bank. In het boek Gotti’s Rules van maffiaspecialist George Anastasia vertelt Alite dat Victoria en Gotti senior in die tijd nogal vaak schreeuwden tegen elkaar. Frankies dood had hun huwelijk stukgemaakt, er vielen verwijten over en weer.
De informant verklaarde onder ede dat Favara nog leefde toen de kidnappers hem bewerkten met een kettingzaag
Op 28 juli 1980 verdween de achterbuurman ineens en Alite kreeg van Gotti junior te horen dat John Favara was vermoord, in stukjes was gezaagd en begraven. Voor Gotti senior had de moord twee grote voordelen, vertelde Alite. Victoria had haar wraak en Gotti liet aan alle gangsters in New York en omstreken weten dat hij zelfs de ergste misdaden durfde te plegen, terwijl hij wist dat FBI-agenten hem observeerden.
Gotti liet in 1985 de baas van de Gambino’s uit de weg ruimen door een bom in zijn auto te laten ontploffen. De opdrachtgever werd zijn populaire opvolger. Gotti organiseerde buurtbarbecues in Howard Beach, gaf interviews en handtekeningen en kreeg bijnamen als The Dapper Don vanwege zijn schitterende maatpakken en The Teflon Don, omdat zelfs de beste FBI-agenten lange tijd geen bewijs voor zijn grootste misdaden konden vinden. Dat veranderde in 1990, toen hij werd verraden door zijn vertrouweling Sammy ‘The Bull’ Gravano, die naar eigen zeggen negentien moorden voor zijn baas heeft gepleegd. Tot zijn arrestatie bezocht Gotti elke dag Frankies graf.
Janet Favara overleed in 2000 in Florida zonder dat ze wist waar haar man lag begraven of was gedumpt. Rechercheurs beweerden het jaar erna voor het eerst dat Gotti een hitman genaamd Charles Carneglia de opdracht voor de moord had gegeven. Gotti’s broer Gene behoorde tot de zeven mannen die het moordcommando zouden hebben gevormd. Gotti kon niet meer naar de beschuldiging worden gevraagd omdat hij achter de tralies aan kanker stierf. Hij werd naast Frankie begraven in het mausoleum van de St. John’s-begraafplaats in Queens.
In november 2004 leek er een doorbraak in de zoektocht naar John Favara te zijn. Joseph Massino werd dat jaar de eerste maffiabaas die ging samenwerken met de overheid. Hij vertelde de FBI onder meer waar Gotti’s beulen Favara en twee maffiosi hadden begraven. Vicki reageerde met: ‘Ze hebben een betere kans om de botten van Jezus Christus te vinden.’
Graafoperatie
Er werd toch een massale graafoperatie georganiseerd in Ozone Park, Queens. Een journalist van de Daily News kreeg John Favara’s 42-jarige adoptiezoon Scott zover dat hij voor het eerst in het openbaar over de moord op zijn vader sprak. Scott Favara woonde in Long Island, de wijk waar zijn vader werkte en veel maffiosi leven. Hij sprak uit voorzorg nooit eerder over zijn vaders verdwijning en zei onder meer: ‘We kunnen alleen maar hopen dat hij het is. We willen zijn naam uit het slijk halen. We willen hem naast mijn moeder leggen. We willen mijn vader een begrafenis en begraafplaats geven.’
Scott noemde zijn vader onder meer een ‘een geweldige man, een groot persoon, een rolmodel, beter dan iemand ooit zal weten’. Zinnen zoals deze moesten een tegenwicht bieden aan de propaganda van de Gotti’s, die Favara maar bleven afschilderen als een te hard rijdende dronkaard die zelfs na het ongeluk maar bleef ‘schelden en tieren’.
De graafoperatie duurde drie weken. Cameraploegen, journalisten en fotografen uit heel Amerika waren naar Ozone Park gereden. Machines ploegden de grond om, agenten hadden scheppen bij zich en ze groeven soms zelfs met hun handen. Er werden twee lichamen uit de grond gehaald: Philip ‘Phil Lucky’ Giaccone and Dominick ‘Big Trin’ Trinchera, maffiosi van de Bonanno-misdaadfamilie, die in mei 1981 waren vermoord door Gotti’s mensen. Favara werd niet gevonden.
Vijf jaar later vond er een rechtszaak plaats waar Gotti-fans stevig van genoten. De beklaagde: Charles Carneglia, verdacht van vijf moorden, waaronder die op John Favara. De overheid riep twee overgelopen maffiosi op als kroongetuigen. In de rechtbankpapieren werden ze ‘CW2’ en ‘CW3’ genoemd. Gotti’s voormalige chauffeur en bodyguard verklaarde dat de godfather hem het bevel voor moord gaf en vervolgens naar Florida vloog ‘om een alibi voor de moord te hebben’.
Een groep gangsters wachtte Favara op bij zijn werk en achtervolgde hem naar een parkeerplaats, hij zag de mannen en begon te rennen. Charles Carneglia’s gangsterbroer John schoot twee keer op hem met een pistool met een geluidsdemper. Favara smeekte: ‘Nee, nee, alsjeblieft!’ John Carneglia schoot volgens de informant en ooggetuige nog een keer en de informant sloeg Favara op zijn hoofd met een hamer.
Daarna werd Favara in de achterbak van een busje getild en de informant verklaarde onder ede dat Favara nog leefde toen de kidnappers hem bewerkten met een kettingzaag. De restanten werden in een ton gestopt, de mannen gooiden er cement over en de Gambino-maffiosi rolden de ton in het water bij Sheepshead Bay in Brooklyn.
Charles Carneglia moest natuurlijk wel bewijzen dat hij de buurman echt had doodgemaakt en hakte daarom een vinger van Favara af. Een verhaal dat gretig door de aanwezige journalisten werd opgeschreven: Charles Carneglia gooide de vinger bij terugkomst in de Bergin Hunt and Fish Club in het bord met kippensoep dat Gotti’s rechterhand Angelo Ruggiero net met veel smaak naar binnen had gelepeld.
Vicki Gotti’s boek This Family of Mine kwam later dat jaar uit. Ze bleef Favara belasteren, zo herhaalde ze de leugen dat de achterbuurman na de fatale botsing veel meer bezig was met de staat van zijn Oldsmobile dan met de dode Frankie en hij vroeg keer op keer wie ‘zou betalen voor de schade’. Vicki Gotti schreef ook: ‘Het is de menselijke natuur om wraak te nemen op iemand die je dierbaren pijn heeft gedaan. Ik zou gewoon willen dat Favara wat spijt had getoond, wat respect. Ik denk dat hij dan vandaag nog zou hebben geleefd.’
Is dit een schuldbekentenis? Daar lijkt het wel op en Gotti junior deed iets vergelijkbaars in zijn later verschenen boek Shadow of my Father door te schrijven: ‘Door de jaren heen zijn er vragen, beschuldigingen en vermoedens geweest over wat er met hem is gebeurd. Was hij een slachtoffer van mijn vaders wraak? Ik weet niet zeker of dat zo is. Wat ik wel zeker weet, is dat hij daartoe in staat was. If you hurt one of us, he’s going to hurt you.’
John Favara is nooit gevonden.
- ANP E.A.