Frederika de Boer-Blom (88) uit Bos en Lommer staat garant voor een schone straat, een praatje en een zoen op de wang
In Ode brengen lezers van Het Parool een eerbetoon aan Amsterdammers die veel betekenen voor de stad, bewoners of henzelf. Deze week: Arjan van Oorsouw brengt een ode aan Frederika de Boer-Blom (88) uit West.
Ook een Amsterdammer in het zonnetje zetten? Stuur je bijdrage van maximaal 200 woorden, onder vermelding van naam en woonplaats, naar hethoogstewoord@parool.nl of per WhatsApp naar 06-29933251.
Enige jaren geleden werd de invalidenparkeerplek van een buurman opgeheven. Af en toe had ik een kletspraatje met hem. Toen ik zijn echtgenote niet lang daarna buiten voor haar voordeur zag scharrelen, vroeg ik haar waar hij was. “Die is overleden.”
Dit was het startpunt van vele kletspraatjes met Frederika de Boer-Blom. Mij op de wang zoenen doet ze graag. “Als ik dertig jaar jonger was geweest, zou ik het wel weten,” zegt ze vaak. Ondertussen is ze toe aan haar tweede vriendje. Nummer een liet het leven. Met nummer twee gaat ze soms naar zijn huis in Frankrijk.
Het leven van Frederika kent ook groot verdriet. Na het verlies van haar man overleden kort na elkaar haar kleinzoon en haar zoon. Dat is haar niet in de koude kleren gaan zitten, maar ze heeft nog steeds zin in het leven. Voor stichting In mijn buurt tekende ik tot driemaal toe haar herinneringen aan de oorlog op. Basisschoolleerlingen kwamen naar haar huis om haar te interviewen. Ze zorgde er altijd voor dat het de kinderen aan niets ontbrak.
Samen met een buurvrouw houdt ze haar straat schoon in het kader van de Schoonste Straatwedstrijd van Bos en Lommer en de Baarsjes. Soms tref ik haar aan rond de glas- en papierbak, waar ze de boel aan het bezemen is. Waarop een praatje volgt.
Frederika, ik hoop dat je nog lang in de buurt blijft rondscharrelen en de honderd aan zult tikken.